تنهــــایی

...دختری از دیار غریب

بیشه ام اشک و غم است؛
.محفلم تنهائیست

روزها به عشق شب بیدارم؛وشب از تلألؤ ستاره هانمی برد خوابم

چند بهاری گذشت و من هنوز؛
درپی رسم گل یاس خودم مانده ام

عاشق و مجنون نیستم؛ولی نمی دانم آتش چیست که در دل دارم

کارم شب وروز همین بوده و هست؛که دل به حدیث دوست بسپارم و بس